Persbericht 2008
Anita Manshanden noemt haar sculpturen zelf “verstilde momentopnames van natuurlijke vormen die midden in een groeiproces zitten.” Daarmee refereert ze niet alleen aan het motief als zodanig – meestal onderdelen van bloemen –, maar ook aan haar eigen, artistieke groeiproces. Manshanden groeit als het ware met haar kunst mee. Ze kreeg haar opleiding aan de afdeling Keramische Vormgeving van de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. Hoewel geïnspireerd op de natuur, vertoont haar werk een grote mate van abstractie. Door zich te concentreren op de ornamentele kwaliteiten van bloemen en planten, door ze te stileren, te vergroten en uit te voeren in felle, vaak monochrome kleuren, ontstaan er objecten met een sterk autonome uitstraling en monumentaliteit.
Een kunstenaar voor wie Anita Manshanden grote waardering heeft en met wie ze zich nauw verwant voelt, is de Duitse beeldhouwer/fotograaf Karl Blossfeldt (1865-1932), die in de jaren ’20 van de vorige eeuw internationale faam verwierf met foto’s van details van planten. In feite bedoeld als studiemateriaal, werden de foto’s vooral bewonderd om hun eigen esthetiek. Daarnaast lijken ook de ornamenten van Keltische en Afrikaanse volkeren, met hun vlechtwerk en kantachtige structuren, op haar werk van invloed te zijn. Dat zij in 1990 een studiereis maakte naar Engeland en Ierland, en in 1999 met een reisbeurs naar Mali en Burkina Faso vertrok, is in dit opzicht veelbetekenend.
Als zij aan het werk is, zijn al deze invloeden overigens naar de achtergrond verdwenen. Op die momenten houdt zij zich primair bezig met vormvraagstukken. “Het onderzoek naar de zeggingskracht van herhalende lijnen is één van mijn belangrijkste uitgangspunten,” aldus Manshanden, “een zoektocht naar de onderlinge verhoudingen. Ik wil de suggestie oproepen van een onafgebroken, grafische lijn. Alsof je een potlood op een vel papier zet en die tijdens het tekenen niet meer loslaat.”
(tekst: Feico Hoekstra)

Nieuwste werk
Het nieuwe werk dat Anita Manshanden toont, wijkt in 2 opzichten af van haar eerdere werk.
Maakte zij voorheen gebruik van primaire kleuren, nu zijn haar objecten zwart of wit.
De inspiratie voor haar eerdere werk werd gevonden in de natuur en in de architectuur, nu is folklore de inspiratiebron.
In het werk van Anita Manshanden zijn de open kantachtige structuren, een terugkomend aspect. Niet zo verwonderlijk dat zij geïntrigeerd raakte door fijne geplooide kanten mutsen die in Nederlandse klederdrachten vaak zo kenmerkend zijn Een recent bezoek aan de grote modetentoonstelling in het Zuiderzee Museum, was voor Manshanden een enorme stimulans deze nieuwe serie objecten te ontwikkelen